Dit is de koffer van mijn vader Wim, zijn reiskoffer. Echt een ouderwetse, veel te zware en grote koffer, maar dat is naar de maatstaven van nu. Wel een koffer die nostalgie oproept door de stickers van de hotels waar hij verbleef. Brussel, Venetië, Dubrovnik, Oslo, Rome….

Wim werd geboren in Soerabaja in 1908. Door het werk van zijn vader verhuisde hij als kind regelmatig. Ik denk dat dit regelmatig verhuizen ervoor kan zorgen dat je geen echte roots hebt en dat je gaat reizen om daarnaar op zoek te gaan.

Zoals alle Indiëgangers mochten mensen die in dienst waren van de Nederlandse overheid elke zes jaar ‘met verlof’ naar Nederland. Eerste klas met de boot via de Straits Settlements, Ceylon, Aden, het Suezkanaal, naar Marseille of zelfs helemaal door naar Rotterdam.

Maar de stop in het zuiden van Frankrijk was een uitnodiging om met de trein door Europa te reizen, voor de ‘grote tour’ die veel verlofgangers maakten. Helaas heeft Wim slechts een keer over deze verlofreizen geschreven, maar ik kan me voorstellen dat dit hem inspireerde om zelf ook op pad te gaan.

In de jaren dertig van de vorige eeuw, na zijn studie economie in Rotterdam ging mijn vader veel op reis, zowel individueel als in een groep met de NRV. Dat reizen deed hij met deze koffer in de hand – daarvan getuige de stickers van de hotels op deze koffer.

Deze reizen brachten hem in heel Europa – in Noorwegen, Zweden, Denemarken, Finland, Rusland (de voormalige Sovjet-Unie), Duitsland, Joegoslavië, België, Frankrijk, Italië, Hongarije, Tsjecho-Slowakije.

Gelukkig heeft Wim zijn reizen goed vastgelegd. In vijf mappen zitten zijn dagboeken over de reizen die hij in de jaren dertig dwars door Europa maakte. Reizen was een passie van hem, hij ging al op pad in een tijd dat dat nog niet zo heel gebruikelijk was. In de Sovjet-Unie bezocht hij fabrieken en zag hij hoe het communisme eruitzag. In Duitsland zag hij vlaggen wapperen met hakenkruizen. In Slovenië daalde hij neer in de grotten van Postojna. Met de boot ging hij langs de Scandinavische steden.

De laatste reis die deze koffer maakte was waarschijnlijk begin jaren vijftig, toen mijn vader getrouwd was en met zijn vrouw en twee kinderen (mijn broertje Dick en ik) een weekje naar Texel ging. Daarvan getuigt het adreslabel.